5 jaar wachten op Kruisbekken...

In 2009 bouwde ik samen met enkele bevriende fotografen onze eerste drinkwaterhut op de Kalmthoutse Heide. Ondertussen volgden nog een aantal andere, telkens in een lichtjes verschillend biotoop. Bijna alle bosvogels passeerden ondertussen de revue, maar dé soort waar ik in 2009 de eerste hut voor bouwde was toch wel Kruisbek. Kruisbekken zijn lastigaards om te fotograferen, het grootste deel van de dag brengen ze door in de toppen van naaldbomen. Maar zoals alle zaadeters hebben ze één zwakke plek: ze hebben vaak dorst! En daarbij keren ze vaak terug naar één hun bekend plasje. De kunst is dus een hutje met vijver te voorzien op een locatie waar vaak Kruisbekken foerageren. Die eerste hut stond perfect, maar Kruisbekken komen bij ons voor in invasies en sinds 2009 kenden we er in feite geen enkele meer. Dit jaar is het anders: vanaf mei viel het me al op dat er geregeld groepjes Kruisbekken overvlogen. Op de heide is dat een jaarlijks terugkerend iets, maar in juni werden de aantallen alleen maar groter én bleven de groepjes ook stilaan ter plaatse. Bij controle van de boshut bleek er een groep van zo'n 40 vogels te zitten drinken en dat voor het eerst sinds de bouw ruim 4 jaar geleden! We schoten dan ook meteen in actie en pasten hier en daar de setting aan, enkele Bushnell-camera's erbij om de bewegingen (van vogels en mensen) te monitoren en afwachten maar. Uiteindelijk bleken de Kruisbekken vooral 's avonds te komen, handig als je overdag niet veel tijd hebt!
Ondertussen heb ik 3 pogingen achter de rug en met de eerste resultaten ben ik al redelijk tevreden. Zowel wijfjes, mannetjes (van oranje tot rood) als juvenielen maken deel uit van de groep. Wat niet wil lukken voorlopig is ze op een tak fotograferen. De vogels komen uit het niets toe, drinken allemaal samen en binnen de minuut is de groep weer verdwenen voor verschillende uren. Het blijven dus lastigaards, maar ze zijn er nu en hopelijk volgen er nog vele kansen!