zaterdag 30 mei 2009

Zwarte Sternen in Nederlandse top-natuur

Het is alweer ruim 20 jaar geleden dat de laatste Zwarte Stern tot broeden kwam in Belgiƫ. Het ziet er voorlopig niet naar uit dat de soort snel zal terugkeren. Om hem te fotograferen was een vrij korte rit naar Nederland vereist. Ze zitten dus niet ver, maar ook in Nederland gaat het slecht met de soort. Door o.a. het verdwijnen van grote drijvende vegetatiematten van Krabbenscheer vindt de Zwarte Stern moeilijk broedgelegenheid en dus wordt hij hierbij geholpen door natuurbeheerders die vlotjes uitleggen op geschikte waterplassen.


De vlotjes worden vlot geaccepteerd zo lang er maar voldoende voedsel in de buurt te vinden is. Ik was te gast in een erg klein natuurgebiedje waar iets meer dan 10 paren broeden. De beheerders hebben prachtig werk verricht en het geheel is magnifiek om te zien. Blijkbaar hebben de vogels ook geen last van enige drukte: in het weekend lopen er vaak mensen met honden door het gebiedje en vlakbij ligt een druk bereden expressweg!


Ook de planten in het reservaatje mogen gezien worden. Tijdens mijn bezoek stond de Grote Ratelaar massaal in bloei, vergezeld door al evenveel Rietorchissen.




Maar de aandacht werd toch vooral getrokken door de Zwarte Sterns die volop aan het jagen waren en vaak rakelings over onze hoofden kwamen gevlogen!




zaterdag 23 mei 2009

Grote Karekiet






De Grote Karekiet is zo goed als uitgestorven als broedvogel in Belgiƫ. Maar elk jaar komen er wel enkele op doortrek bij ons een tijdje zingen. Ook dit jaar zingen er enkele beesten verspreid over het land. Eentje zingt al een tijdje in het Antwerpse havengebied. Het vreemde is dat deze geen uitgestrekt rietland heeft uitgezocht, maar gewoon een klein rietkraagje langs een rustige veldweg in de polders.

Meestal fotografeer ik enkel vanuit schuilhutjes, maar in dit geval bleek de auto veruit de eenvoudigste aanpak. De vogel zingt vlak naast de wagen, maar om hem te zien te krijgen heb je veel geduld nodig. Daarom al om 5.30 ter plaatse gearriveerd in de hoop dat de vogel zich in de opkomende zon even zou laten zien. Dat bleek mee te vallen. Na een half uurtje wachten kwam de vogel uiteindelijk ruim een kwartier van de zon genieten en kon ik de beelden maken waarop ik gehoopt had.