donderdag 27 juni 2013

5 jaar wachten op Kruisbekken...

In 2009 bouwde ik samen met enkele bevriende fotografen onze eerste drinkwaterhut op de Kalmthoutse Heide. Ondertussen volgden nog een aantal andere, telkens in een lichtjes verschillend biotoop. Bijna alle bosvogels passeerden ondertussen de revue, maar dé soort waar ik in 2009 de eerste hut voor bouwde was toch wel Kruisbek. Kruisbekken zijn lastigaards om te fotograferen, het grootste deel van de dag brengen ze door in de toppen van naaldbomen. Maar zoals alle zaadeters hebben ze één zwakke plek: ze hebben vaak dorst! En daarbij keren ze vaak terug naar één hun bekend plasje. De kunst is dus een hutje met vijver te voorzien op een locatie waar vaak Kruisbekken foerageren. Die eerste hut stond perfect, maar Kruisbekken komen bij ons voor in invasies en sinds 2009 kenden we er in feite geen enkele meer. Dit jaar is het anders: vanaf mei viel het me al op dat er geregeld groepjes Kruisbekken overvlogen. Op de heide is dat een jaarlijks terugkerend iets, maar in juni werden de aantallen alleen maar groter én bleven de groepjes ook stilaan ter plaatse. Bij controle van de boshut bleek er een groep van zo'n 40 vogels te zitten drinken en dat voor het eerst sinds de bouw ruim 4 jaar geleden! We schoten dan ook meteen in actie en pasten hier en daar de setting aan, enkele Bushnell-camera's erbij om de bewegingen (van vogels en mensen) te monitoren en afwachten maar. Uiteindelijk bleken de Kruisbekken vooral 's avonds te komen, handig als je overdag niet veel tijd hebt!
Ondertussen heb ik 3 pogingen achter de rug en met de eerste resultaten ben ik al redelijk tevreden. Zowel wijfjes, mannetjes (van oranje tot rood) als juvenielen maken deel uit van de groep. Wat niet wil lukken voorlopig is ze op een tak fotograferen. De vogels komen uit het niets toe, drinken allemaal samen en binnen de minuut is de groep weer verdwenen voor verschillende uren. Het blijven dus lastigaards, maar ze zijn er nu en hopelijk volgen er nog vele kansen!






zondag 23 juni 2013

Havik blijft komen!

Ondertussen zijn we enkele weken verder en de Havik blijft de boshut bezoeken! Meer nog, nu zelfs meerdere keren per dag en nu ook twee verschillende vogels, duidelijk een koppel. Vooral het wijfje is een indrukwekkende verschijning, vooral wanneer ze ook nog eens begint te roepen op een 2-tal meter voor de schuilhut zoals te zien op onderstaande video (bekijk zeker de 1080 HD versie en zet je geluid open!):



Kansen zat dus om kopportretten en andere beelden te maken. Hieronder nog enkele van de meest recente:






woensdag 19 juni 2013

Vogelfotografie in Hongarije - de finale

Het duurt allemaal mat langer dan gepland om het verslag van m'n fotoreis af te maken, maar dat heeft alles te maken met een drukke werk-agenda en bovendien wordt m'n weinige vrije tijd deels ingepalmd door bijzondere soorten voor één van de boshutten: Havik en Sperwer wisselen elkaar af om te baden en te drinken! Voor de laatste volledige dag in Hongarije stond ons een dag in de 'Pygmy Cormorant Hide' te wachten. Een hut die zoals de naam al aangeeft vooral in trek is omwille van de aanwezige Dwergaalscholvers. De hut zelf is fantastisch gesitueerd aan de rand van een rietmoeras en uitkijkend over een vrij kleine plas die begroeid is met Waterlelies en Watergentiaan. Doordat de lente ook in Hongarije veel te koud is verlopen, stonden die laatste nog niet in bloei en dat was een beetje jammer voor de foto's. Maar verder geen klachten, het uitzicht uit de hut door een gigantische spiegelende ruit was prachtig: Witwangsternen vlogen af en aan met nestmateriaal, Dwergaalscholvers poseerden zoals verwacht, verschillende soorten eenden kwamen beeldvullend langs, Baardmannetjes en Grote Karekieten in het riet, veel Ringslangen zwommen door de waterplanten enz.... De strafste waarneming (niet foto) kwam van een Klein Waterhoen die zich op 10 cm voor de ruit even kwam spiegelen. Net voldoende tijd voor een record-shot met de 100-400mm. Veel meer beelden vanuit deze heerlijke hut heb ik op het nu volledige verslag op m'n website geplaatst. Dan restte ons nog een halve dag aangezien ons vliegtuig de volgende dag pas na de middag zou vertrekken. Ik wilde graag eens een kolonie Witvleugelsternen zien en trok daarom met gids én een kleine Suzuki Jimny dwars door de puzta, een avontuur op zich! Het was een bewolkte en regenachtige ochtend, maar enkele sfeerbeelden ontsnapten toch nog aan de Delete-knop! Ik vergat ten slotte in het verslag van Dag 1 nog te vermelden dat er een koppel Syrische Bonte Spechten broedde in één van de bomen op de parking van ons hotel en dat het lokale bushokje voor de deur in trek was bij een aantal Kuifleeuweriken. Ik hoop dat de voorbije Hongarije-posts hebben duidelijk gemaakt dat dit voor zowel vogelkijkers als vogelfotografen een top-bestemming is. Ik heb er in ieder geval dik van genoten. En nu terug naar de boshutten want dit wordt duidelijk een goed Kruisbekken-jaar en ik zou ze nu eindelijk wel eens mooi willen vastleggen!

dinsdag 11 juni 2013

Vogelfotografie in Hongarije - Dag 4

Dag 4 startte uitzonderlijk een beetje later en daar was ik niet rouwig om want het vroege opstaan begon toch te wegen, vooral omdat ik niet bepaald uitgerust aan de reis was begonnen. Vandaag zou veruit de kleurrijkste dag uit de reeks moeten worden want er stond een bezoek gepland aan een kolonie Bijeneters, gevolgd door een sessie in de buurt van een koppel Hoppen. Onderweg naar de Bijeneters viel het me nog eens op hoeveel vogels er nog voorkomen op het Hongaarse platteland in vergelijking met de raaigras- en maïs-woestenij van bij ons. Overal Grauwe Gorzen, Veldleeuweriken en Gele Kwikstaarten in de velden, Grauwe Klauwieren en Kleine Klapeksters op de afrasteringen en haagjes en in de kleinste rietkantjes zitten overal zingende Snorren, Grote Karekieten en Rietzangers. Bij aankomst aan de Bijeneter-locatie bleek er eerst nog een duizendtal witte ganzen te moeten passeren op weg naar hun graasplekjes. Een hels kabaal, enkele obligate honden erbij en een luid roepende, slechtgezinde ganzenhoedster zorgden ervoor dat de Bijeneters in eerste instantie andere oorden opzochten. Na een kwartiertje keerde de stilte terug en daarmee meteen ook de Bijeneters. Het weer stond opnieuw aan onze kant want de zonnige ochtend zorgde voor een snelle opwarming, veel vliegende insecten en dus veel activiteit bij ons kleurrijke onderwerp. Het werd hectisch in de (vrij krappe) schuilhut want de Bijeneters vlogen af en aan, poseerden om ter mooist en vertoonden ook nog eens interessant gedrag zoals paringen, voedseloverdrachten, enz... Enkele van de honderden beelden van die ochtend: Rond 13h was het zonlicht te hard en verlieten we de hut. We werden zoals steeds perfect op tijd opgepikt door de gids die ons meteen meenam naar het volgende doelwit, de Hop. De hut die we daarvoor zouden gaan gebruiken was op zich al een attractie. Het is een schuilhut die in de winterperiode gebruikt wordt voor fotografie van Zeearenden. Ze is voor 80% ingegraven in de puzta en kijkt uit over een weidse vlakte. Ik kan me voorstellen dat het hier mét Zeearenden ook een superplek moet zijn. Na een korte uitleg en het installeren van het fotomateriaal vertrok de gids en duurde het niet lang of de Hop zich voor het eerst liet zien. Al snel werd duidelijk dat dé uitdaging het fotograferen van de Hop in vlucht zou worden. Uren van vergeefse pogingen volgden en ik raakte een beetje gefrustreerd. Ik besloot dan maar de focus in te stellen op één van de nabijgelegen stenen en hopelijk snel genoeg te reageren wanneer de vogel kwam aangevlogen. Het lukte welgeteld 1 maal maar daar was ik erg tevreden mee! Het laatste uur werden we nog verwend met een aantal onverwachte extra's. Eerst verscheen er kort een prachtig mannetje Grauwe Klauwier en wat later volgden nog een koppel Tapuiten en zowaar een Duinpieper! Ook een Witte Kwikstaart broedde wellicht in de omgeving en liet zich af en toe zien. Ten slotte kregen we ook in deze hut onverwacht bezoek van de lokale veestapel. Een grote kudde runderen trok langs en de begeleidende hond vond er niet beter op dan zijn behoefte te komen doen vlak voor het spiegelglas van de schuilhut én tegen het nest van de Hoppen... Voor de volgende en meteen ook laatste dag stond nog eens een hele dag in één schuilhut op het programma: de 'Pygmy Cormorant Hide', een spectaculaire afsluiter met wellicht de zeldzaamste soort van de reis op 10 cm voor de hut! Meer beelden van de hele reis worden ook aangevuld op m'n website.